نامه‌ی همبستگی و پشتیبانی از مقاومت و خودمختاری زاپاتیستی
( ژانویه ۲۰۱۹ )
ما، روشنفکران، دانشگاهیان، هنرمندان، فعالان و اشخاص نیک‌خواه، و همین‌طور سازمان‌ها، اتحادیه‌ها و تعاونی‌ها، از کشورهای مختلف، همبستگی‌مان با ارتشِ آزدی‌بخشِ ملیِ زاپاتیستی (EZLN) را در این لحظه‌ی خطیر در تاریخ‌اش اعلام می‌کنیم، و کارزارِ اطلاع‌زدایی، دروغ‌ها و افتراها بر ضدِ آن، چه در مکزیک و چه بیرون از مکزیک، را قویاً مردود می‌شماریم.
برای ما، همان‌طور که برای بسیاری مردمِ دیگر در گرداگردِ جهان، مبارزه‌ی زاپاتیستی سرمشقی از مقاومت، سرفرازی، انسجام و آفرینشگریِ سیاسی است. بیست‌وپنج سالِ پیش، فریادِ «بس است دیگر!» (Ya Basta!) کُنشی بود از یک فراروَی عظیم، و یکی از اولین واکنش‌های قوی در سطحِ سیاره بر ضد جهانی‌سازیِ نئولیبرالی، و گشاینده‌ی راه به‌سوی رَد و نقدِ الگویی که در آن زمان مطلق و بی‌چون‌وچرا می‌نمود. این رخداد همچنین بیانگرِ مبارزه‌ی مشروعِ مردمان بومی بود، و امروز هم هست، هم علیه سلطه و تحقیری که قرن‌ها متحمل شده بودند و هم برای اجرای حقِ خودمختاری‌شان. خودـ زمام‌داریِ مردمی که زاپاتیست‌ها از طریقِ «شوراهای زمام‌داریِ خوب» (Juntas de Buen Gobierno) در پنج «کاراکول[1]» به اجرا گذاشته‌اند، نمونه‌ای است از دموکراسی واقعی و رادیکال که می‌تواند الهام‌بخش مردمان در سراسر جهان باشد، و شایسته‌ی آن است که در همه‌ی دانشکده‌های علوم اجتماعی بر سیاره‌ی زمین مورد مطالعه قرار گیرد. برای ما، ساختنِ خودمختاریِ زاپاتیستی نشانگر جستجوی پایدار، صادقانه و منتقدانه‌ی پروژه‌ای آلترناتیو و رهایی‌بخش است که برای رویارویی نوع انسان با چالش‌های جهان اساسی است، جهانی که بیش از پیش در بحرانی همزمان اقتصادی، اجتماعی، سیاسی، اکولوژیک و انسانی، فرومی‌رود.
بنابراین ما نگرانی‌مان را در قبال وضعیتِی که همدارگان‌های زاپاتیستی و مردمانِ بسیارِ دیگر در مکزیک با آن روبه‌رو هستند اعلام می‌کنیم، وضعیتی که برآمده از تکثیرِ پروژه‌های معدنی، توریستی، ، کشتِ صنعتی، زیربنایی و غیره است و بر سرزمین‌ها و شیوه‌ی زندگی این مردمان اثر گذاشته است، آن چنان که اخیراً کنگره‌ی بومیِ ملی (CNI) و کنگره‌ی بومیِ زمام‌داری (CIG) نیز آن را افشا و محکوم کردند. درست در همین لحظه، ما به‌ویژه نگرانِ پروژه‌هایِ عظیمی هستیم که دولتِ جدید مکزیک درصدد ارتقای آن‌هاست، پروژه‌هایی مانند تونلِ سراسری تنگ‌راه میان دو دریا (Isthme)، کاشتِ میلیون‌ها هکتار درخت برای بخشِ کشتِ صنعتی، و احداثِ خط راه‌آهنی با اسم بسیار بی‌مسمای « قطارِ مایایی» که به‌تازگی فرمانده‌یار مویی‌سِس، سخنگوی ارتشِ آزدی‌بخشِ ملیِ زاپاتیستی، آن را به خاطر اثرات بسیار وخیم‌اش بر قلمروهای مردمان مایاییِ ساکن جنوب‌شرقی مکزیک، به‌منزله‌ی تحقیر و تحریک محکوم کرد.
افزون بر تأثیرات ویرانگرِ این پروژه‌ها بر محیطِ زیست و توسعه‌ی انبوهِ صنعتِ گردشگری که پیامدِ آن‌ها خواهد بود، ما شاهد آن بودیم که به تاریخِ ۱۶ دسامبر گذشته در پوششِ به‌اصطلاحِ آیینِ « مامِ زمین » با شتاب‌زدگی دست به‌کارِ احداثِ ریل‌های «قطار مایایی» شدند، کاری که سخنگوی زاپاتیست‌ها نیز آن را به‌عنوان یک اهانتِ تحمل‌ناپذیر محکوم کرد. ما نگران آن‌ایم که از این طریق حمله‌ی جدیدی علیه همدارگان‌های بومی در شرف وقوع باشد و خصلتِ الزامی و پیش‌شرطی این گونه اقدامات، یعنی رایزنیِ واقعی، آزادانه و مبتنی‌بر مطلع بودن همگان، آن‌چنان که در «پیمان ۱۶۹» سازمان بین‌المللی کار (ILO) و «اعلامیه‌ی سازمان ملل متحد» در مورد «مردمان بومی» نیز مقرر شده است، نادیده گرفته شود. در این‌صورت مکزیک پیمان‌های امضاء‌شده در تعهداتِ بین‌المللیِ خود را نقض کرده است.
ما با واکنش صریحِ ارتشِ آزادی‌بخشِ زاپاتیستی مبنی‌بر مردود شمردنِ این پروژه‌های عظیم، که سرزمین‌ها و شیوه‌های زندگی مردمان بومی، به‌ویژه مردمان مایا در جنوب شرقی مکزیک را به‌جد تهدید می‌کنند، همدل و همرأی هستیم.
ما از پیش هر تهاجمی بر ضد همدارگان‌های زاپاتیستی را، چه مستقیم توسط دولت مکزیک باشد و چه از طریق گروه‌ها و سازمان‌های «غیرنظامی» مسلح یا غیرمسلح، محکوم می‌کنیم. ما حکومت مکزیک را مسئول هرگونه رویارویی احتمالیِ درچارچوب اجرای این پروژه‌های عظیم می‌دانیم، پروژه‌هایی که برپایه‌ی الگویی منسوخ از «توسعه» تدارک یافته‌اند که ناپایدار و ویرانگر است، در رأسِ هرمِ قدرت تصمیم‌گیری می‌شود و حقوقِ مردمان بومی را آشکارا مورد تجاوز و تعرض قرار می‌دهد.
ما همه‌ی اشخاص سخاوتمند را فرامی‌خوانیم تا بر اخبارِ کذب و اطلاع‌زدایی‌های کنونی، چه در باره‌ی تجربه‌ی زاپاتیستی و چه درباره‌ی پروژه‌های یادشده، فائق آیند و گوش‌به‌زنگِ خطر تهاجم بر ضدِ همدارگان‌های زاپاتیستی و دیگر مردمان بومیِ مکزیک باشند.
ترجمه به فارسی از: فرزان نصر
نسخه‌ی پی‌دی‌اف این نامه:
Letter of Solidarity and Support for Zapatista Resistance and Autonomy-Persian Version
امضاء‌ها:
این متن امشب، ۱۷ ژانویه ۲۰۱۹، با بیش‌از هشتصد امضاء منتشر شد. در میان امضاءکنندگان این نام‌ها به چشم می‌خورد:
آروند هاتی روی (نویسنده، هند)
رائول ونه‌گم (نویسنده، بلژیک)
پابلو گونزالِزکازانُوا (جامعه‌شناس، دانشگاه ملی خودگردان مکزیکو، مکزیک)
خوان ویورو رویز (نویسنده، مکزیک)
پُل لُدوک (کارگردان، مکزیک)
جورجو آگامبن (فیلسوف، ایتالیا)
سیلویا فدریچی (محقق آمریکایی-ایتالیایی، آمریکا)
آنتونیو نگری (فیلسوف، فرانسه)
داوید گرایبر (انسان‌شناس، انگلستان)
نسخه‌ی فرانسوی ( با امضاء‌ها ):
نسخه‌ی اسپانیایی ( با امضاء‌ها):
https://radiozapatista.org/?p=30142
[1] Caracol – کاراکول نوعی صدف بزرگ دریایی است که هم نوع حلزونی دارد و هم نوع نوک تیز، و می‌تواند صداها را افزایش دهد. این واژه از لحاظ لغوی در زبان اسپانیایی به معنی «حلزون» است. اجداد مایایی مردمان چیاپاس از کاراکول همچون شیپورِ فراخوانی به تجمع استفاده می‌کرده‌اند و برای آن احترام زیادی قائل بوده‌اند. زاپاتیست‌ها اکنون کاراکول را به یکی از نمادهای خود تبدیل کرده‌اند. کاراکول مادر دریاست و شکل حلزونی‌اش نماد آرزوهای تودرتو. کاراکول نماد گردآمدن و تجمع‌های خودمختار و کوچک مایاها در برابر جهانی‌سازی کنونی است. از سال ۲۰۰۳ زاپاتیست‌ها به مناطق خودگردان تحت کنترل خود در چیاپاس نام «کاراکول» را دادند. در حال حاضر پنج کاراکول در چیاپاس وجود دارد.