در ایام نوروز امسال با دوستانی صحبت از این به میان آمد که در این زمانه چه‌گونه می‌توان بدون بغضی در گلو تبریک و شادباش سال نو گفت وقتی جای‌جای این سیاره‌ی محزون در چنگال ستم رنج می‌کشد؟ از آن‌جایی که این پرسش ریشه و محورِ همه‌ی پیوندهای من با ادبیات و هنر و منابع شناخت و آگاهی در تمام زندگی‌ام بوده است، طبیعی است که نخست به یاد دو شاعر و آثارشان افتادم. رمبو و دو کتاب فصلی در دوزخ و اشراق‌ها،...
- ترجمهخانه
- جنبش‌های رهایی‌جو
- سیتواسیونیستها
- نیچه
- نقد رادیکال
- نقد و تحلیل
- کتابها
- جامعه‌ی نمایش- تفسیرها- مقدمه بر چهارمین چاپ ایتالیایی
- فرنچ‌تئوری و آواتارهایش
- شرحی بر پیشگفتار زرتشت
- اینک آن انسان
- شعر و واقعیت؛ قطعاتِ عمودی
- رسوایی شاعران
- فقر و فلاکت در محیط دانشجویی
- اعلامیه حقوق موجود انسانی
- بین‌الملل نوع بشر
- پیش‌پاافتاده‌های بنیادی
- دولت دیگر هیچی نیست، ما همه چیز باشیم
- در ستایش تنآسایی
- شعر
- تماس
- Écrits en français