با انتشارِ بخش دوم و پایانی این متن، و در تداومِ ارائهی استنادهای نظریام به مفاهیمِ تمامیت، شعر، عشق و آزادی، جا دارد توجه خواننده را به این نکته نیز جلب کنم که طرح موضوعِ عشق و شعر در پیوند با نقدِ رادیکال و اندیشهی تغییرخواه، در آثارِ نظری و انتقادی تاریخ معاصرِ ایران تقریباً بیسابقه است. وجود این قیدِ « تقریباً» از نظرِ من، مدیونِ حضورِ استثنایی چون محمد مختاری و مقدمهای است که بر «...