ــ از سرگیریِ فعالیت این وب‌سایت را پس از ماه‌ها تعلیق و وقفه نخست با ابراز سپاس و قدردانی‌ام از دوستان خواننده‌ای آغاز می‌کنم که پیام‌های مهرآمیزِ احوال‌پرسانه و نگرانیِ دوستانه‌شان در این مدت برای من دلگرم‌کننده و نشانگرِ دوام و قوامِ پیوندهای حسی ـ اندیشگی‌یی است که در طول پنج‌شش سال گذشته بر گردِ این کلبه‌ی کوچک مجازی ایجادشده است. این همدلی و همبستگی از سوی یاران و همراهان آشنا و ناشناس جزو...
جهان از پایه تغییر می‌کند تکانه‌ی کوروناویروس فقط اجرای حکمی است که اقتصادی توتالیتر و بنیان‌یافته بر بهره‌کشی از انسان و از طبیعت، علیه خودش اعلام کرده بود. جهانِ کهنه ازکارافتاده است و فرومی‌ریزد. جهانِ نو، مستأصل و مبهوت از تلِ خرابی‌ها، جرأتِ روبیدن‌شان را ندارد؛ ترس‌اش بر عزم‌اش می‌چربد و هنوز قادر نیست شجاعت کودکی را بازیابد که شیوه‌ی راه‌رفتن می‌آموزد. انگار مردم چنان از دیرباز فغان از...
تاریخ‌شناسان اغلب بر این نظرند که قرن بیستم از سال ۱۹۱۴ آغاز می‌شود. بی‌تردید در آینده گفته خواهد شد که قرن بیست‌ویکم در سال ۲۰۲۰ همراه با ورود ویروسِ SARS-CoV-2 آغاز شده است. به‌یقین گستره‌ی سناریوهای آینده بسیار گشوده است؛ اما تسلسلِ رویدادهای ناشی از شیوع کوروناویروس، به صورت فیلمی با دورِ تند، پیشاپیش طعمِ فاجعه‌هایی را به ما می‌چشاند که مسلماً در جهانی دچار تشنج و مواجه با پیامدهای...
در این چند روزی که آمیزه‌ای از کوفتِ کورونا و کلبی‌مسلکیِ دولت مافیایی در بی‌اعتنایی به وضعیت وخیمِ خانه‌های سالمندان، تنِ مارسل مورو را در قعر عفن خود خاموش کرده است، شراره‌های ذهن و زبانِ شاعرانه و عاشقانه‌ی او هر لحظه در اعماق وجودم روشن‌تر می‌شود. مثل همیشه، خواندن صفحاتی از هر کتاب او، در من اثری از شفا و گرما می‌آفریند، و آتش میل به ترجمه‌ی متن‌های دیگری از او را در من شعله‌ورتر می‌کند. اما...
کووید ـ ۱۹ حامل ویروس دیگری هم هست، و آن ویروسِ ترس است که دارد به‌سرعت در سرتاسر جهان پخش می‌شود. باید از خود پرسید که پس از پایان‌گرفتنِ این اپیدمی، پیامدهای سیاسی و اجتماعیِ این ویروس ترس چه خواهد بود. هیچ شکی نیست که برای متوقف‌کردنِ شیوع یک ویروسِ بسیار مسری، حصرِ خانگیِ مردم تدبیر مؤثری است، به‌ویژه در زمانه‌ای که تماس آدم‌ها با یکدیگر به صورت سیاله‌ای جهانی‌شده درآمده است. هیچ اعتراضی به...
مارسل، سلامِ زندگی برتو که هرگز از بزرگداشت‌اش بازنایستادی و معاف‌ات می‌دارد از فاتحه‌خوانی‌هایی که لگام‌گسیختگیِ سود با شتابی سهمگین در همه‌جا می‌گسترد. غمِ رفتنِ اجباری‌ات به لهیب خشم آمیخته است. این خشم نیز شیوع می‌یابد و من بی‌صبرانه چشم به راهم تا این اراذلِ آدم‌کش را به سکوت فروکشاند و از مقابل چشم‌مان بروبد، اراذلی که سفاهت و لودگی‌شان نیز دیگر ننگینی‌شان را نمی‌پوشاند. این‌که تو را به...
همین دو روز پیش، دوست نازنینی از سواحل خلیج در پیامی صوتی از من خواسته بود تا باز از و درباره‌ی مارسل مورو بنویسم. می‌دانم که همین اندک متن‌هایی که از او به فارسی منتشر کرده‌ام به دل خوانندگانی نشسته است. این را به خود مارسل هم گفته بودم و نسخه‌ای از نشریه‌ای فارسی در سواحل خزر را به او داده بودم ، که ترجمه‌ی مرا از متنی از او همراه با عکس‌اش بازنشر کرده بود. مارسل، که شیفته‌ی رسم حروف بود و...
سرژ موران، زیست‌بوم‌شناس (اِکولوگ) حوزه‌ی سلامت، در مصاحبه‌ای با روزنامه‌ی لیبراسیون، ۲۶ مارس ۲۰۱۰، بر پیوند میان تخریبِ تنوعِ زیست، دام‌پروری فشرده و انفجارِ بیماری‌های عفونی تأکید ورزیده و خواستار تغییر اضطراریِ الگوی کشاورزی برای اجتناب از بحران‌های بهداشتی جدید شده است. او مدیر پژوهشی در مرکز ملی پژوهش‌های علمی و نیز در سازمان پژوهش‌های کشت‌شناسی برای توسعه، است و همچنین در دانشکده‌ی پژشکی...
دو روز پیش، متنی را خواندم که دوستم فردی گومز گرداننده‌ی سایتِ Acontretemps ( که پیش‌تر او و متن‌هایی از او را معرفی کرده بودم) ، متنی برگرفته از سایت Lundimatin را در سایت خودش بازنشر کرده بود. اصولاً از آن‌جایی که مطالب و متن‌های سایتِ لندی‌مَتَن به خاطر برخی گرایش‌های پست‌مدرنیستی در آن منسجم و یکدست نیست ( خوب و بد کنار هم منتشر می‌شود) بازنشر بعضی از آن‌ها توسط فردی گومز برای من به...
پس از سه ماه وقفه و تعویق، در این نخستین روز سال نو، فعالیت این وب‌سایت را از سر می‌گیرم. با سپاس از دوستانی که در این مدت از سرِ مهر، نگران و جویای احوال من و دلایل این وقفه شدند، در باره‌ی عللِ این تعویق در فرصت‌های بعدی خواهم نوشت. فعلاً رویارویی با سیمای دیگری از همان هیولای دیرینه‌ی زندگی‌کُش، پرداختن به مسئله‌ی کورونا ویروس را به دغدغه‌ی روزمره‌ی ما تبدیل کرده است. سعی می‌کنم متن‌هایی را در...